Het is al een tijdje geleden dat wij in de nalatenschap van onze moeder een doos ontdekten met correspondentie uit de oorlog. We waren verrast, omdat we het bestaan ervan niet wisten. Het waren allemaal brieven van familie uit Eck en Wiel en omgeving. 

We wisten wel dat onze ouders in het laatste jaar van de oorlog vanuit Hattem niet meer naar de familie in Eck en Wiel op bezoek konden vanwege het oorlogsgevaar, maar dat ze door middel van brieven zo goed op de hoogte werden gehouden van het wel en wee in hun geboortedorp, was ons onbekend. 

Uit de brieven bleek al snel dat er ook door onze ouders terug geschreven is, maar daar hebben we niets van  kunnen vinden. En hoeveel brieven er uiteindelijk onderweg verloren zijn gegaan zullen we ook nooit weten. Duidelijk is wel dat het elke keer een klein wondertje was als een brief op de bestemming aan kwam. 

Het was geen eenvoudige klus om alle brieven te ontcijferen: sommige waren tot het laatste stukje papier vol geschreven en niet alle handschriften waren makkelijk leesbaar. Maar toen we ze allemaal op volgorde hadden gelegd ontstond er een redelijk compleet beeld van de periode van februari 1944 tot en met juni 1945.  En eerlijk gezegd waren we onder de indruk van wat er allemaal werd beschreven. Natuurlijk hadden we in de loop der jaren wel heel wat verhalen gehoord over de oorlog in de Betuwe, maar als je het dan zo letterlijk leest komt het wel even heel anders over.  Als je het verslag leest over die koude januarimaand, toen de huizen weer schoongemaakt moesten worden na de overstroming in december dan krijg je gewoon de rillingen. En dan te bedenken dat toen alles net schoon was het water opnieuw kwam. En de granaatscherven die door het raam vlogen en zelfs dwars door de kledingkasten gingen. Om nog maar niet te spreken van de epidemieën van difterie en tyfus.

Maar het heeft ons ook weer nieuwe inzichten in familieverhoudingen opgeleverd en er vielen enkele familie-puzzelstukjes weer op hun plaats. En we zijn ruimschoots ingelicht over de ontwikkelingen in de burgerlijke stand van Eck en Wiel. 

Door deze brieven zijn we ook wat dieper in de historie van de Tweede Wereldoorlog gedoken. Opvallend daarbij is dat er in verhouding weinig gepubliceerd is over de inundatie van de Betuwe. In veel boeken die over Nederland in de Tweede Wereldoorlog zijn geschreven werd dit en de gevolgen van het feit dat de Betuwe maandenlang in de vuurlinie heeft gelegen nauwelijks genoemd. 

We hopen dat we met het schrijven van dit boek niet alleen ons zelf maar ook anderen een plezier doen.

Dick en Ad van Oort